اندیشه بان

اندیشه بان

جایی برای پاسداری از اندیشه
اندیشه بان

اندیشه بان

جایی برای پاسداری از اندیشه

حاشیه / فروردین‌ماه ۱۳۹۲

۱. تعطیلات عید گذشت. واسه خیلی‌ها، سریع؛ واسه بعضی‌ها آروم؛ اما به‌هرحال یک فرصت تقریباً بیست روزه رو پشت سر گذاشتیم. فرصتی که می‌شد توش انرژی خوبی به دست بیاریم واسه ادامه‌ی یک فصل شلوغ و سنگین. امیدوارم این انرژی رو به دست آورده باشیم.

 

۲. بیماری دیکتاتوری تو این کشور، داره روز به روز بیشتر علائم خودشو نشون می ده. یه نوع دیکتاتوری اسلامی.

شاید دیکتاتوری به نظر ما یه روش غلط حکومت‌داری باشه؛ اما می دونید، خیلی‌ها هم هستن که  موافق دیکتاتوری و مخالف دموکراسی هستن؛ که البته برای نظرشون دلایلی هم دارن. مثال‌های تاریخی هم می‌آرن. مثلاً هیتلر که یک دیکتاتور به‌تمام‌معنا بود تونست آلمان رو به چنان پیشرفتی برسونه که در حال حاضر پیشرفته‌ترین کشور دنیا باشه. الآن هم که من دارم می‌گم تو ایران فضا داره به سمت دیکتاتوری پیش می‌ره، توهینی نکردم. بلکه این فقط یک توصیفه؛ و البته یک واقعیت.

ازجمله نشونه هایی که تو این ایام بهش برخوردم، دستور تعطیلی دانشگاه‌ها تو یه بازه‌ی دو هفته‌ای قبل و بعد انتخاباته. تو روزهای قبل و بعد انتخابات دانشگاه‌ها باید خالی از دانشجو باشه. جالبه. نه؟ حالا یه بار دیگه جمله‌ی اولم رو بخونید ببینید درست می‌گم یا نه.

 

۳. چند جمله‌ای از دست‌نوشته‌های شهید چمران که با خوندنشون رفتم تو یه فضای دیگه:

چه زیباست در راه معشوق، تحمل درد و رنج کردن، زیر سنگ‌های آسیاب حیات خرد شدن، در دریای غم فرورفتن، به خاطر حق متهم شدن و نفرین و لعنت شنیدن و از همه‌جا رانده و از همه‌کس مطرود شدن.

چه زیباست شمع شدن و سوختن و راه را روشن کردن و کفر و جهل را به مبارزه طلبیدن و هیولای ظلمت را به زانو درآوردن و وجود خود را شرط اساسی برای پیروزی نور بر ظلمت کردن.

چه زیباست مرگ را در آغوش کشیدن و به ملاقات خدا شتافتن و بر همه مظاهر وجود مسلط شدن و بر همه عالم و قوانین دنیا حکومت کردن و جبر تاریخ را به خاک کشیدن و مسیر تاریخ را دگرگون کردن و شیطان قوی‌پنجه و سخت‌جان را شکست دادن و زیبایی انسان را در بزرگ‌ترین تجلی تکاملی خود نشان دادن.

 

۴. تو سخت‌ترین شرایط هم می‌شه متوقف نشد و رشد کرد. فقط کافیه به خودمون مسلط باشیم و خیلی حساب‌شده بهترین تصمیمو بگیریم و بهترین کارو بکنیم.

 

۵. تصمیم گرفتم تو سال جدید حتماً بخشی از وقتم رو، ولو کوتاه، مستقلاً به معنویت اختصاص بدم... کاری که چند وقتیه فراموشش کردم و الآن دارم نتایج بدش رو می‌بینم.

 

علی‌رضا جمعه 23 فروردین‌ماه سال 1392 ساعت 13:29
6 نظر